“Het lijkt wel of ze de klok een uur vooruitzetten”

Vrijwilligster Clazien heeft een bijzondere band met Maria, die ze wekelijks bezoekt: “De tijd vliegt voorbij. Het is voor mij echt een uitje”. Ze kenden elkaar nog maar net, toen Maria in het ziekenhuis belandde met corona…

“Ik voel me echt wel vrijwilliger van Farent”, zegt Clazien. “Mijn man is er al een tijdje vrijwilliger, hij werkt voor het Infopunt Nuland en Vinkel. Daar vroegen ze of er iemand wilde meedenken over hoe mensen op leeftijd langer thuis kunnen blijven wonen. Anja Hobbelen van de Vrijwillige Thuishulp kwam bij me met een lijstje van mensen die heel graag bezoek zouden willen hebben. Ik heb altijd op Mariaoord in de ziekenzorg gewerkt, dus ik zei: Ik ga voor de oudsten! Ik ging samen met iemand van Farent kennismaken bij Maria.”

Maria oogt frêle, maar is met haar bijna negentig jaren nog haarscherp, fit en helemaal bij de tijd. “Ik kon meteen goed opschieten met Clazien. Als ze bij mij op bezoek komt, praten we over allerlei onderwerpen, ook over politiek en zaken die in de maatschappij spelen. We hebben nu zelfs hetzelfde boek gelezen: Het zwijgen van Maria Zachea, van Judith Koelemeijer. We praten er samen over. Het gaat over een gezin van twaalf kinderen. Het deed me wat vanaf de eerste regel, ik heb in mijn leven natuurlijk veel meegemaakt: armoede, oorlog. Wat er in het boek gebeurt is voor mij heel herkenbaar. De verschillen in opvoeding en kijk op het leven tussen de oudsten en de jongsten, dat herken ik in mijn eigen familie.”

“Dat herken ik ook”, zegt Clazien. Ze vertelt over haar bezoeken aan Maria: “Ik ga eenmaal per week naar Maria toe en de tijd vliegt voorbij. Het is voor mij echt een uitje. Ik zeg altijd: als ik bij Maria op bezoek ga, lijkt het wel of ze de klok een uur vooruitzetten. We praten niet alleen, we gaan wandelen in het dorp en we zijn ook een keer naar het bos achter Mariaoord gegaan, waar de as van haar man uitgestrooid is. We houden allebei van bloemen, een bezoek aan Intratuin zit in de planning. Ik vind het bijzonder hoe Maria in het leven staat, zo zelfstandig, dat vind ik mooi om te zien.”

Maria is heel open over de redenen voor haar verzoek aan de Vrijwillige Thuishulp. “Ik ben zeventien jaar geleden mijn man verloren door ALS. Ik heb weinig over mijn verlies gepraat en had de behoefte om dat wel te doen. Ik doe dat nu met Clazien. Niet met nadruk, maar het komt soms vanzelf ter sprake. Dat is goed.”

De bezoeken tussen Maria en Clazien waren nog maar net begonnen, toen Clazien telefoon kreeg van Maria. Zij wilde afscheid nemen. Maria had corona opgelopen, ze lag in Boxmeer in het ziekenhuis en het ging niet goed. Gelukkig ging het kort daarna toch beter en Maria knapte uiteindelijk helemaal op. Er konden weer nieuwe afspraken tussen Maria en Clazien gemaakt worden.

Maria zegt: “Ik ben nu weer helemaal gezond. Ik ben een heel tevreden mens, ik ben zelfstandig en ik kan nog allerlei dingen regelen. Ik vergeet nooit iets en sta nog volop in het leven, Maar ik ben toch veel alleen, ik kijk uit naar gezelligheid, ik kijk uit naar het wekelijkse bezoek van Clazien.”

Ook bezoekmaatje worden? Kijk voor meer informatie over de Vrijwillige Thuishulp op de website van Farent.